Heumsweetheum

Onze laatste dag in Lapland is aangebroken, en de dag begint meteen met zonneschijn. Vannacht is de bewolking grotendeels weggetrokken en is de zon in de plaats gekomen. De temperatuur buiten is ook serieus gezakt. Als we na ons ontbijt buiten gaan om een wandeling te gaan doen, duidt de thermometer -18 aan. Gelukkig hebben we warme kleding en voelt de vrieskou hier niet zo erg aan als bij ons in België. We gaan naar Oustajärvi, een meertje hier niet ver vandaan. Het samenspel van zon en wolken levert prachtige taferelen op. De kou is zo vergeten.Bij het meer aangekomen is het tijd om onze drone voor de laatste keer in deze vakantie de lucht in te sturen. Op die manier hebben we ook mooie videobeelden en luchtfoto's. Na een dik half uurtje op het ijs is het tijd om weer terug te keren naar Harriniva. Daar wacht de lunch op ons. We trekken ook nog voor een laatste keer naar de bar, samen met Annie en Luc, en ook Anneke en Gerry, Die laatsten hebben we hier in Lapland leren kennen en we hebben er bijna de ganse week mee opgetrokken. Zoiets schept vriendschapsbanden.Na het avondeten is het tijd om ons drankverbruik te gaan afrekenen, maar dat blijkt heel goed mee te vallen, ondanks het feit dat vooral alcohol heel duur is in heel Scandinavië. Om negen uur 's avonds staat er nog een laatste activiteit voor ons op het programma. Een kennismaking met de Sami-cultuur. Een authentieke Sami, die enkel Fins spreekt en zingt komt ons vertellen over de Sami-klederdracht en gebruiken. Gelukkig voor ons was er simultaanvertaling in het Engels, want anders hadden we er niet veel van begrepen. De brave man zong ook nog een aantal liedjes, waarbij wij ook niet konden uitmaken of hij de tekst al dan niet kende. Hij beweerde ook dat je het noorderlicht kon oproepen door er op te fluiten, waarbij hij de daad bij het woord voegde. En ja, een half uur later was het zover. Het noorderlicht, wat we deze week nog niet gezien hadden, verscheen aan de hemel. En zo kent deze vakantie een prachtig orgelpunt. Morgen vertrekken we terug naar België, met koffers vol met mooie herinneringen.

Vandaag is het onze vrije dag, we hebben geen activiteiten vandaag en kunnen dus onze zin doen. Annie en Luc gaan vandaag wel een dagtocht doen met de husky's. We besluiten om hen te gaan fotograferen en filmen bij het begin van hun tocht. Daarom trekken we naar de andere kant van de grote baan, daar waar de sami-tent staat om hen op te wachten. e horen de honden in de kennel luid blaffen, dat is meestal een teken dat ze daar bijna gaan vertrekken. Dus brengen we alles in gereedheid. Carine staat klaar met haar fototoestel in de aanslag. Patrick heeft een vaste videocamera opgesteld naast het traject en de drone is klaar om op te stijgen. Op die manier hebben we hun doortocht voor het nageslacht kunnen vastleggen.Wij besluiten om dan zelf ook maar een wandeling te doen in het spoor van de husky's. Uiteraard niet het volledige traject, want we zouden graag rond de middag terug bij Harriniva zijn. Onderweg proberen we nog een paar nieuwe kunstjes van onze drone uit. Deze drone kan ons automatisch volgen, en dat levert dan weer mooie videobeelden op.Tegen half 1 zijn we terug in Harriniva en gaan we meteen lunchen. Na een uurtje rust trekken we terug naar buiten, om nog wat meer rond te vliegen en te fotograferen. Annie en Luc laten ons weten dat ze veilig terug gekeerd zijn van hun dagtocht en we besluiten om de dagomzet van de bar nog eens een extra boost te geven. Voor we het doorhebben is het 6 uur, met andere woorden, etenstijd. Er is vandaag veel kans op noorderlicht, dus trekken we na het eten terug naar buiten. Maar helaas is het nog steeds zwaar bewolkt waardoor er niks te zien is. Dat houdt ons echter niet tegen om creatief bezig te zijn met licht. We doen nog een tweede poging om het noorderlicht te zien omstreeks 10 uur, maar ook nu is er nog steeds te veel bewolking. Misschien dat het morgen wel lukt tijdens onze laatste avond in Lapland.

Het is al woensdag ! De tijd vliegt hier voorbij in Lapland. Het lijkt of we hier nog maar pas aangekomen zijn. Vandaag trekken we naar de rendierboerderij van Torasieppi, niet zo ver van Muonio verwijderd. Het eerste wat er hier op ons programma staat is een rit met een rendier-slee.Een beetje zoals de kerstman, maar behalve de buik is er bij ons weinig gelijkenis met de man met de witte baard. We nemen per twee plaats in de slee en wachten tot het konvooi zich in beweging zet. In het begin hangen we nog allemaal achter elkaar vastgebonden, maar na een paar honderd meter maakt onze begeleider ons los van elkaar en mag elk van ons de teugels zelf in handen nemen.Niet dat daar veel kennis en kunde voor nodig is, want de rendieren kennen het traject beter dan wij. We maken een ritje door een sprookjesachtig wit bos, waarbij onze vierpotige vrienden regelmatig eens versnellen. Wanneer we bijna terug aankomen gaan de remmen volledig los bij de rendieren, ze doen hun naam alle eer aan en rennen naar de eindmeet. Daarna mogen we de rendieren voederen met een combinatie van mos en paddenstoelen, iets waar ze verzot op zijn. In de natuur vinden ze dat ook, soms zitten daar soms paddenstoelen met een extra smaakje bij, waardoor ze wel eens gek durven te doen. We mogen ons ook bekwamen in het vangen van rendieren met een lasso. Om het zowel voor dier als mens aangenaam te houden doen we dit op een gewei dat op een paaltje is gemonteerd. Zo is de kans op schade beperkt. Daarna mogen we in een schuur gaan luisteren en kijken naar uitleg over de rendieren. Wist je trouwens dat er in heel Lapland amper 170.000 inwoners zijn, voor een gebied dat een keer of 4 groter is dan België ? Ze hebben hier trouwens meer rendieren dan mensen, ongeveer zo'n 200.000 rendieren. De gebouwen van de boerderij hier behoren tot de oudste van heel Finland. Dat komt door dat de Duitsers op het einde van de tweede wereldoorlog bijna alle boerderijen hebben platgebrand.Maar omwille van het feit dat Torasieppi nogal afgelegen was, en ze gehaast waren is alles hier gespaard gebleven. We brengen ook nog een kort bezoek aan één van de huizen van deze boerderij en daarna trekken we verder het bos in naar een hut waar we ons middagmaal krijgen.Dat is lekkere rendiersoep, een soep met veel rendiervlees en aardappelen. Je kan het een beetje vergelijken met goulaschsoep. Met een lekkere tas koffie en koekjes ter afronding ronden we ons bezoek aan Torasieppi af. Onze shuttlebus brengt ons terug naar Harriniva.Wanneer we terug in Harriniva aangekomen zijn, kleden we ons om en begeven ons naar de bar, waar we blijven hangen tot aan het avondmaal om 6 uur. Daar krijgen we rendier op ons bord geserveerd, wie weet heeft dat nog één van onze sledes voortgetrokken vanmorgen...

Vandaag gaan we met de sneeuwscooter rondtoeren, maar dat is pas deze namiddag om half twee, dus hebben we nog even tijd om ons "in stilte" bezig te houden. Carine, Annie en Luc besluiten om tot in Muonio te wandelen. Patrick gaat een stukje mee, maar gaat dan zijn drone nog eens uitlaten. Het is nog steeds zwaar bewolkt en er hangt sneeuw in de lucht. Maar is nog amper wind, dus de omstandigheden om te vliegen zijn goed. Onze wandelaars hebben ondertussen Muonio onveilig gemaakt en een bezoek gebracht aan de lokale supermarkt. Ook het kerkje werd met een bezoek vereerd, maar verder dan tot aan de voordeur zijn ze niet geraakt wegens deur vast.Zo omstreeks 12 uur is iedereen weer terug in Harriniva, precies op tijd voor de lunch. Na de lunch hebben we nog een uurtje de tijd om nog een beetje uit te rusten en ons om te kleden.We gaan zo'n 30 kilometer met de sneeuwscooter rondrijden en dan kan het wel een beetje fris worden. Onze warme overall zal zijn diensten bewijzen.Alvorens we op de scooter mogen plaatsnemen krijgen we eerst nog een uitvoerige uitleg over alles knoppen en hendels die op zo'n scooter zitten. Er zit zelfs een achteruit op een sneeuwscooter. En dan mogen vertrekken, met een achttal scooters op een rij toeren we door de besneeuwde landschappen. Wie denkt dat Lapland vlak is, die is er ook aan voor de moeite. Het is hier tamelijk heuvelachtig, met hier en daar zelfs een "berg". We rijden naar de top van de Olostunturi, op een hoogte van 500 meter boven de zeespiegel. Normaal gezien kan je hier van een spectaculair uitzicht genieten, maar nu zitten we halvelings in de wolken. We houden hier even halt om wat foto's te nemen en dan begint een steile afdaling waarbij onze stuurvaardigheid op de proef wordt gesteld.We geraken zonder brokken of kleerscheuren tot beneden en zetten onze tocht verder door de bossen en bevroren moerassen. Er liggen ook nog een meer of drie op onze route. Aangezien die helemaal dichtgevroren zijn rijden we er niet naast of rond, maar er gewoon over. Tijdens het rijden over het ijs kunnen we het gas van onze scooter eens helemaal open draaien. Onze onderlinge afstand is groot genoeg, en er is hier niks waar je kan tegenrijden.Na een rit van twee en een half uur komen we terug aan bij Harriniva, we hebben zo'n 35 km op de teller staan zonder te verongelukken. We zijn fier op onszelve. Met een bezoek aan de bar en een lekker avondmaal sluiten we deze dag tevreden af. Morgen gaan we de rendierfarm bezoeken.

Vandaag hebben we een goed gevulde dag op het programma staan. Na het ontbijt trekken we onze warme kleding aan en doen we een wandeling naar Zweden. Dat klinkt veel straffer dan het in werkelijkheid is. Want om naar Zweden te gaan volgen we de Muonio-rivier een kilometertje richting het dorp. Daar bevindt zich een brug over de rivier die tevens ook de grens tussen Finland en Zweden is. We stappen een paar honderd meter Zweden binnen en dan keren we om. Uiteraard moeten er ook grensoverschrijdende foto's gemaakt worden, pal op de grens. Daarna keren we terug naar Harriniva, het is al bijna 12 uur, tijd voor de lunch. Die was ook deze keer weer dik in orde. Er stond onder andere lasagne op het menu.Om 13 uur worden we opnieuw buiten verwacht voor onze Husky-safari. We gaan een toertje maken door de bevroren moerassen van Muonio. Persoonlijk vinden we zo'n tocht met de Husky's één van de leukste dingen we in Lapland doen. Het gevoel dat je hebt wanneer je achteraan op zo'n slee staat is fantastisch. Je glijdt met je slee door de besneeuwde landschappen waarbij het geluid van de slee die door de sneeuw schuift het enige is wat je hoort. De honden genieten zichtbaar van hun taak, ook voor hen is dit genieten. Na een tweetal uurtjes rijden arriveren we terug in de kennel. We trekken met z'n allen naar de bar om cocktail-mix-kunsten van de barvrouw te proeven, en uiteraard moet er ook nog een lokaal biertje geproefd worden. De tijd vliegt voorbij, maar dat gebeurt wel vaker als je in goed gezelschap verkeert. Om zes uur is het tijd voor het avondeten, wat ook deze keer niet teleurstelde. En de dag is nog niet om, want om half negen vertrekken we nog met de Aurora Snow Train de wildernis in. Die Aurora Snow Train lijkt een beetje op een caravan, maar dan een doorschijnende. Onze chauffeur Markus brengt ons naar een hut in de bossen, waar we een vuurtje gaan stoken. Boven dat vuurtje braden we dan worsten en verwarmen we marshmellows. Uiteraard ontbrak ook het warme bessensap niet. Zo rond half elf waren we terug in Harriniva. Nog snel deze blog schrijven, een douche pakken en dan is het weer slapenstijd. Morgen gaan we met de sneeuwscooter rondtoeren.

Vandaag is het onze eerste volledige dag in Lapland, die zetten we in met een stevig ontbijt. We hebben ondertussen al onze vaste tafel in het restaurantgedeelte waar er ontbeten wordt. Na het ontbijt trekken we onze speciale overalls aan die we hier voor de duur van ons verblijf mogen gebruiken. Behalve overalls krijg je hier ook nog zeer stevige laarzen, warme handschoenen en een bivakmuts in bruikleen. Zelfs warme sokken voor in je schoenen krijg je mee. Nu is het vandaag niet echt koud, als we buiten gaan duidt de thermometer -6 aan. Maar er staat een beetje wind, waardoor het wel wat kouder aanvoelt in je gezicht. We gaan een korte wandeling maken in de omgeving om Annie en Luc te laten kennismaken met Lapland.In onze valiezen zit ook een drone, en die gaan we vandaag ook voor het eerst in de lucht laten. Kwestie van hem eens een beetje te testen, want hij is nog tamelijk nieuw. Maar alles is vlekkeloos verlopen, allen mogen we de volgende keer het opvouwbare landingsplatform voor de drone niet vergeten, want landen op een egaal wit vlak (sneeuw) vindt hij niet zo leuk en er was enige overredingskracht nodig om hem terug aan de grond te krijgen.We maken nog snel een ommetje langs de Sami-tent die een eindje verder staat. Daarna keren we terug naar Harriniva voor de lunch. Om 13 uur worden we geacht te gaan ijsvissen. Onze gids staat ons al op te wachten. Ver moesten we niet gaan, want we gaan ijsvissen op het ijs dat op de Muonio-rivier ligt, en deze ligt hier vlak voor de deur. Ijsvissen is niet echt moeilijk, het enige wat je nodig hebt is een boor om een gat in het ijs te maken en een vislijntje. En verder heb je geduld nodig, heel veel geduld. Omdat we geen vis lusten kon het ons weinig schelen of we een vis zouden bovenhalen. Na twee uurtjes op het ijs had nog altijd niemand iets aan de lijn gekregen. Maar ondertussen hadden we al heel wat nieuwe vriendjes en vriendinnetjes leren kennen. Het avondeten was weer om vingers en duimen van af te likken. Op culinair vlak valt er niks aan te merken ons hotel. En het personeel is super vriendelijk. Na het avond eten gaan we nog effe terug buiten, niet dat we noorderlicht verwachten, want het is veel te bewolkt. Het zou vannacht trouwens nog gaan sneeuwen. Maar we experimenteren graag met camera's en toestanden, en dat hebben we dus nog even gedaan.En wederom nieuwe vriendjes gemaakt, deze keer met mensen uit India en Duitsland.Morgen staat er een husky-tocht op het programma, iets waar we heel erg naar uitkijken

Eindelijk is het dan zover ! We vertrekken weer naar Lapland ! Onze taxi zou omstreeks 4 uur 's ochtends aan de deur staan, maar Patrick was om 2 uur al klaarwakker. Dus dan maar vroeg opstaan en je in stilte bezighouden is dan de boodschap. Stipt om 4 uur staat onze taxi voor de deur. Onze chauffeur schrok zich wel een hoedje als hij zag hoeveel koffers wij wel meenemen naar Lapland. Maar mits een beetje puzzelen pas alles in de taxi en zijn we op weg naar onze nationale luchthaven. Annie en Luc zijn ook al ter plaatse en staan al in de rij voor de checkin. Weliswaar in iets of wat gestresseerde toestand. Luc vindt namelijk zijn identiteitskaart nergens terug. En laat dat nu net een onmisbaar item te zijn om te mogen meevliegen. Gelukkig komt de verloren kaart snel terug te voorschijn en kan iedereen zonder verdere problemen inchecken.Onze vlucht vertrekt stipt om zeven uur, en 3 uur en een kwartier later staan we op de besneeuwde landingsbaan van Kitilla in Finland. Van daar brengt een shuttlebusje ons naar Harriniva in Muonio, onze thuisbasis voor de komende week. De receptioniste herkent Patrick nog van 6 jaar geleden, of dat een goed teken is moet nog blijken. We mogen meteen naar onze kamer, en een uurtje later mogen we onze thermische kleding en schoenen gaan passen en meenemen. Dit wordt ons kostuum voor de komende dagen. Ons programma ziet er goed gevuld uit : Hondeslee, sneeuwscooter, ijsvissen, rendierfarm, sneeuwschoenwandeling, kennismaking met de Sami-cultuur, enz... We gaan ons hier niet vervelen. We maken nog gauw een kleine rondwandeling alvorens we om 18 uur mogen gaan eten. Over het eten zijn de commentaren eenduidig positief. Dat is alvast een goeie start van onze week in Lapland !

We zijn er helemaal klaar voor !Vandaag hebben we onze koffers gepakt en dat is traditioneel een hele operatie want we moet onze onze spullen gelijk verdelen zodat er geen enkele koffer te veel weegt. Als je weet hoeveel foto en videogerief we ook deze keer weer meenemen, dan kan je je daar waarschijnlijk wel iets bij voorstellen.één ding moesten we vandaag niet meer doen, en dat was naar de apotheek gaan voor een antigeen-test. Vanaf 1 februari is die niet meer vereist om Finland binnen te mogen. Volledig gevaccineerd of genezen zijn volstaat. Wie geen van beiden is moet nog wel een geldig testresultaat kunnen voorleggen. Morgenvroeg rond 4 uur staat de taxi die ons naar de luchthaven zal brengen voor de deur (hopen we toch). We moeten dus goed op tijd opstaan morgen, dus gaan we 't vanavond niet te laat meer maken. Stel je voor dat we ons zouden verslapen...

Nog 3 dagen en het is weer zo ver ! Dan trekken we voor de vierde keer naar het hoge Noorden, naar Lapland !Dit jaar keren we terug naar Muonio in Fins Lapland, waar we in 2016 voor het eerst op reis gingen.  De laatste twee keren waren we in Lannavaaraa in Zweeds Lapland, maar voor  deze keer leek ons een terugkeer naar Muonio wel eens leuk.We gaan trouwens ook deze keer niet alleen op reis. We nemen familie mee op sleeptouw, meer bepaald tante Annie en haar partner Luc. Voor hen is het de eerste keer dat ze naar Lapland trekken. Het hoge Noorden kennen ze al wel een beetje, want ze hebben een dochter die al een paar jaren in Noorwegen woont.Aanstaande zaterdag omstreeks 7 uur 's morgens stijgen we vanop Zaventem op naar Finland. Voor het zover is moet er nog wel één en ander geregeld worden.De koffers moeten nog gepakt worden, en wie ons een beetje kent weet dat we een enorme hoeveelheid foto en videomateriaal liggen meezeulen. Ook dit jaar gaat dat niet anders zijn. En vrijdagnamiddag moeten we ook nog een Antigeen-test laten afnemen, want om Finland binnen te mogen heb je zo'n test nodig en die mag maximaal 48 uur oud zijn. We hebben voor deze reis ook snel een logo ontworpen. Dat gebruiken we bijvoorbeeld voor de labels die we aan onze valiezen hangen. Kwestie van ze sneller terug te vinden als ze op de transportband liggen.

Omdat we omwille van de wereldwijde pandemie de laatste twee jaren amper kunnen reizen hebben heeft onze website ook maar op een laag pitje gedraaid. Maar daar gaat nu verandering in komen. We zijn onze site aan het updaten, daardoor kan het zijn dat bepaalde items tijdelijk niet zichtbaar zijn. Binnen een week zou alles terug normaal moeten zijn.Vanaf heden hebben we ook terug een Blog waarin je onze avonturen op de voet kan volgen !