Van daar brengt een shuttlebusje ons naar Harriniva in Muonio, onze thuisbasis voor de komende week. De receptioniste herkent Patrick nog van 6 jaar geleden, of dat een goed teken is moet nog blijken. We mogen meteen naar onze kamer, en een uurtje later mogen we onze thermische kleding en schoenen gaan passen en meenemen. Dit wordt ons kostuum voor de komende dagen. 

Ons programma ziet er goed gevuld uit : Hondeslee, sneeuwscooter, ijsvissen, rendierfarm, sneeuwschoenwandeling, kennismaking met de Sami-cultuur, enz... We gaan ons hier niet vervelen. We maken nog gauw een kleine rondwandeling alvorens we om 18 uur mogen gaan eten. Over het eten zijn de commentaren eenduidig positief. Dat is alvast een goeie start van onze week in Lapland !

Dag 2

Vandaag is het onze eerste volledige dag in Lapland, die zetten we in met een stevig ontbijt. We hebben ondertussen al onze vaste tafel in het restaurantgedeelte waar er ontbeten wordt. Na het ontbijt trekken we onze speciale overalls aan die we hier voor de duur van ons verblijf mogen gebruiken. Behalve overalls krijg je hier ook nog zeer stevige laarzen, warme handschoenen en een bivakmuts in bruikleen. Zelfs warme sokken voor in je schoenen krijg je mee. Nu is het vandaag niet echt koud, als we buiten gaan duidt de thermometer -6 aan. Maar er staat een beetje wind, waardoor het wel wat kouder aanvoelt in je gezicht. We gaan een korte wandeling maken in de omgeving om Annie en Luc te laten kennismaken met Lapland.In onze valiezen zit ook een drone, en die gaan we vandaag ook voor het eerst in de lucht laten. Kwestie van hem eens een beetje te testen, want hij is nog tamelijk nieuw. Maar alles is vlekkeloos verlopen, allen mogen we de volgende keer het opvouwbare landingsplatform voor de drone niet vergeten, want landen op een egaal wit vlak (sneeuw) vindt hij niet zo leuk en er was enige overredingskracht nodig om hem terug aan de grond te krijgen.

.We maken nog snel een ommetje langs de Sami-tent die een eindje verder staat. Daarna keren we terug naar Harriniva voor de lunch.

Om 13 uur worden we geacht te gaan ijsvissen. Onze gids staat ons al op te wachten. Ver moesten we niet gaan, want we gaan ijsvissen op het ijs dat op de Muonio-rivier ligt, en deze ligt hier vlak voor de deur. Ijsvissen is niet echt moeilijk, het enige wat je nodig hebt is een boor om een gat in het ijs te maken en een vislijntje. En verder heb je geduld nodig, heel veel geduld. Omdat we geen vis lusten kon het ons weinig schelen of we een vis zouden bovenhalen. Na twee uurtjes op het ijs had nog altijd niemand iets aan de lijn gekregen. Maar ondertussen hadden we al heel wat nieuwe vriendjes en vriendinnetjes leren kennen. 

Het avondeten was weer om vingers en duimen van af te likken. Op culinair vlak valt er niks aan te merken ons hotel. En het personeel is super vriendelijk. Na het avond eten gaan we nog effe terug buiten, niet dat we noorderlicht verwachten, want het is veel te bewolkt. Het zou vannacht trouwens nog gaan sneeuwen. Maar we experimenteren graag met camera's en toestanden, en dat hebben we dus nog even gedaan.En wederom nieuwe vriendjes gemaakt, deze keer met mensen uit India en Duitsland.Morgen staat er een husky-tocht op het programma, iets waar we heel erg naar uitkijken

Dag 3

Vandaag hebben we een goed gevulde dag op het programma staan. Na het ontbijt trekken we onze warme kleding aan en doen we een wandeling naar Zweden. Dat klinkt veel straffer dan het in werkelijkheid is. Want om naar Zweden te gaan volgen we de Muonio-rivier een kilometertje richting het dorp. Daar bevindt zich een brug over de rivier die tevens ook de grens tussen Finland en Zweden is. We stappen een paar honderd meter Zweden binnen en dan keren we om. Uiteraard moeten er ook grensoverschrijdende foto's gemaakt worden, pal op de grens.

Daarna keren we terug naar Harriniva, het is al bijna 12 uur, tijd voor de lunch. Die was ook deze keer weer dik in orde. Er stond onder andere lasagne op het menu. Om 13 uur worden we opnieuw buiten verwacht voor onze Husky-safari. We gaan een toertje maken door de bevroren moerassen van Muonio. Persoonlijk vinden we zo'n tocht met de Husky's één van de leukste dingen we in Lapland doen. Het gevoel dat je hebt wanneer je achteraan op zo'n slee staat is fantastisch. Je glijdt met je slee door de besneeuwde landschappen waarbij het geluid van de slee die door de sneeuw schuift het enige is wat je hoort. De honden genieten zichtbaar van hun taak, ook voor hen is dit genieten.

Na een tweetal uurtjes rijden arriveren we terug in de kennel. We trekken met z'n allen naar de bar om cocktail-mix-kunsten van de barvrouw te proeven, en uiteraard moet er ook nog een lokaal biertje geproefd worden. De tijd vliegt voorbij, maar dat gebeurt wel vaker als je in goed gezelschap verkeert. Om zes uur is het tijd voor het avondeten, wat ook deze keer niet teleurstelde.

En de dag is nog niet om, want om half negen vertrekken we nog met de Aurora Snow Train de wildernis in. Die Aurora Snow Train lijkt een beetje op een caravan, maar dan een doorschijnende. Onze chauffeur Markus brengt ons naar een hut in de bossen, waar we een vuurtje gaan stoken. Boven dat vuurtje braden we dan worsten en verwarmen we marshmellows. Uiteraard ontbrak ook het warme bessensap niet.
Zo rond half elf waren we terug in Harriniva.