Dan gaat het verder de donkere nacht in, en dat mag je in Duiitsland wel letterlijk nemen, want er brandt hier geen licht op de snelweg. Het is trouwens tamelijk druk op de snelweg, meer dan we gewend zijn. Misschien dat heel veel mensen onze goeie raad gevolgd hebben om ’s nachts te rijden om zodoende de verkeersdrukte die er dit weekend gaat zijn te vermijden.
Het valt ook op dat er heel veel belgen onderweg zijn vannacht. En er zijn natuurlijk ook veel wegenwerken onderweg. Maar behalve op 1 plaats net voor Frankfurt, waar we 15 minuten hebben aangeschoven, hebben we daar nergens hinder van ondervonden. Om de twee uur houden we een korte pauze, en zo staan we al om 7 uur ’s morgens bij Rosenberger in Hohenems aan de deur.

Hoog tijd voor ontbijt, en aangezoen Chelsea vandaag jarig is, mag ook een verjaardagskroon niet ontbreken.
Daarna beginnen we aan de laatste 120 kilometer van onze etappe. Dit jaar moeten we niet kiezen tussen de Arlbergtunnel en de Arlbergpas. De tunnel is de hele zomer gesloten voor vernieuwingswerken, dus moet iedereen over de pas.

Als we over de Arlbergpas heen zijn, zijn we in Tirol. Het weer is hier trouwens beter dan in Vorarlberg. De zon doet flink haar best om de wolken weg te jagen. Wie ook flink zijn best doet is de oostenrijkse Polizei. Die doen namelijk een snelheidscontrole in Prutz, en ja hoor, blijkbaar reden we ook te snel. We reden 73 waar maar 60 per uur was toegelaten. We rijden eigenlijk nooit te snel, maar het bord met 60 per uur stond wel heel kort na dat van 80 per uur, waardoor we nog aan het vertragen waren. Maar ja, voor het prettarief van 35 euro gaan we niet discussiëren, dus betalen we netjes onze boete. Bekijk het maar als onze bijdrage aan het jarenlange gebruik van de Tiroolse wegen.

Precies 12 uur nadat we uit Mechelen vertrokken zijn staan we aan ons appartement in Fiss. We krijgen een warm onthaal van Judith, de “bazin”. Chelsea krijgt al meteen verjaardagscadeau. Wat gastvrijheid betreft scoren ze hier al meteen een dikke 10 op 10.

En dan mogen we in ons appartement. Dat kunnen het beste omschrijven als super formidabel fantastisch. Het is enorm ruim, het terras is heel groot en biedt een prachtig uitzicht over het hele Ober-Inn dal en de bergen van Fiss en Serfaus. Binnenin hebben we maar liefst drie badkamers, geen wachtrijen meer aan het toilet deze keer. En we hebben hier goeie WiFi !

Nadat we alles uitgepakt hebben is het tijd om er op uit te trekken. Vandaag gaan we nog geen wandeling doen, want de lange autorit zit nog een beetje in ons lijf en leden. Maar we besluiten om eens naar Serfaus te trekken naar het avonturenpark Hög.
Dat bestaat ondertussen ook al een paar jaar, maar toen we hier voor het laatst waren (in 2014) was er behalve het grote waterbekken nog niet zo veel te zien.  Met de Waldbahn trekken we vanuit Fiss naar het bergstation van de Sunliner. Die brengt ons dan weer naar beneden naar Serfaus, en daar nemen we dan vervolgens de Alpkopfbahn die ons ter plekke brengt.
Hier gaan we wat drinken en een lekkere gele paprikasoep nuttigen.

Omdat het net begint te regenen besluiten we om terug te keren naar ons appartement in Fiss. We moeten trouwens nog snel even in de supermarkt binnenspringen, want we zijn natuurlijk nog wel één ander vergeten.
’s Avonds staat er spaghetti op het menu, en daarmee zit onze eerste dag in Fiss er al op.

Dag 2

Het is vandaag onze eerste echte dag in Fiss. Het weer is nog niet helemaal hoe het zou moeten zijn. Het regent niet, maar de bergen hangen in de wolken. En wie vroeger goed opgelet heeft op school, die weet dat wolken eigenlijk water zijn, dus gaan we onze regenkledij moeten meenemen.

Maar we trekken ons niet te veel aan van de nattigheid, we gaan vandaag met de Schönjöchbahn naar omhoog, om daar een wandeling te doen naar het kruis op de SchönJöchl en vandaar verder naar het Wetterkreuz.  Naast het bergstation van de kabellift is er ook een openluchttentoonstelling van kunstwerken. Die kunstwerken kan je op het eind van het seizoen kopen. Er staat wel nergens vermeld of men je aankoop aan huis aflevert. Iets wat toch wel belangrijk is als je weet dat er een paar creaties staan die meerdere honderden kilo’s wegen.

Na een kwartiertje stappen en kunst bewonderen komen we aan bij Schönjöglkreuz. We zijn hier om een bijzondere reden naartoe gekomen. Neen niet uit religieuze overtuiging. Maar tien jaar geleden waren we hier ook voor het eerste met Chelsea en Sydney. We vonden het leuk om eens een reeks foto’s met het thema “tien jaar later” te maken. En zodoende hebben we geprobeerd om de foto’s van 10 jaar geleden nog eens opnieuw te maken. De verschillen zijn miniem...

Na onze fotoshoot gaan we verder richting Wetterkreuz. Dat kruis is ook volledig in de wolken gehuld. Maar af en toe klaart het ook een beetje op. Zelfs de zon doet moeite.

Dan beginnen we aan de afdaling in de richting van het tussenstation van de Schönjöglbahn. In afstand is dat niet zo ver, maar we moeten bijna 600 meter afdalen over smalle bergpaadjes, die er ook nog glad bijliggen. Dat vraagt veel van je spieren. Want afdalen is veel lastiger dan stijgen. En dat hebben we gevoeld !

Omdat we pas tegen de middag naar boven gegaan zijn met de kabelbaan, moeten we de klok in de gaten houden. We moeten voor 16h30 terug aan het middenstation van de kabelbaan zijn. Anders moeten we helemaal te voet tot beneden in Fiss, en dat zou een beetje te veel van het goede zijn. Maar we arriveren een half uurtje voor sluitingstijd aan de kabelbaan, dus kunnen we naar beneden zeilen 

Van wandelen krijg je honger, en omdat we vandaag al genoeg inspanningen geleverd hebben gaan we niet zelf koken maar uit eten. De Dorfalm is een restaurant waar we tijdens onze vorige vakanties in Fiss al heel lekker gegeten hebben. Dus trekken we daar vanavond ook weer naar toe.

En daarmee zit onze dag er op. Nog snel de blog op onze website aanvullen, en dan kunnen we onder de wol. Voor morgen is er terug zon voorspeld. We kijken er al naar uit !

Dag 3

Na regen komt zonneschijn zegt men altijd. Ook al regende het gisteren technisch gezien niet, vandaag is de zon van de partij.
We gaan het vandaag rustig aandoen. Nadat we ’s ochtends nog wat boodschappen gedaan hebben, vertrekken we rond een uur of elf naar de Waldbahn.

Met de Waldbahn gaan we naar het bergstation van de Sunliner, die brengt ons tot in Serfaus. Daar moeten we eerst een bezoek brengen aan een sportwinkel. Carine haar wandelschoenen hebben het na 13 jaar trouwe dienst begeven. Pogingen om ze nog te reanimeren bleken vruchteloos. Dus was het tijd voor een nieuw paar wandelschoenen.

Leuk detail : de oude schoenen van Carine komen ook uit Serfaus. In 2004 kwamen we hier aan voor onze 2de vakantie in de bergen en toen kwamen we er achter dat Carine haar wandelschoenen niet in onze koffers zaten, maar in die van Tiffany, de dochter. Die was op dezelfde dag als wij op vakantie vertrokken en had nu 2 paar wandelschoenen mee in plaats van 1 paar.
Daarom moesten we toen in Serfaus op zoek naar nieuwe schoenen. En nu 13 jaar later gaan we ze vervangen, ook weer in Serfaus. Na de schoenenwissel gaan we met de Alpkopfbahn naar de Högsee.

De Högsee is geen natuurlijk meer, het werd enkele jaren geleden aangelegd als waterbekken voor de sneeuwinstallaties voor de winter. Maar omdat het zomertoerisme tegenwoordig even belangrijk geworden is als de winter, hebben ze er hier in Serfaus iets moois van gemaakt. Er staat een groot restaurant waar je iets kan drinken en lekker kan eten. En op en rond het meer is er allerlei recreatie voorzien.

Er zijn misschien mensen die vinden dat zoiets niet thuis hoort in de bergen, maar het is een evolutie die niet meer te stoppen is.
En de wijze waarop ze het hier in Serfaus gedaan hebben is zeer geslaagd te noemen. Het geheel past perfect in de omgeving. En alle “attracties” zijn mooi gethematiseerd, zodat het de omgeving geen geweld aan doet.

Serfaus heeft nu ook een eigen alpine-coaster, net zoals ze die in Fiss hebben. De naam van deze coaster is de Schneisenfeger en hij is prachtig gethematiseerd in het thema van de bosbouw en houtverwerking. Uiteraard hebben wie hier ook een ritje op gemaakt.

Voor wie tot bezinning wil komen is er aan de rand van het meer ook een klein kapelletje. Dat is binnenin heel sober uitgevoerd, maar wel heel mooi. Wie het wil kan er een kaarsje laten branden.

De tijd vliegt hier snel voorbij aan de Högsee. Het is al bijna 4 uur, dus wordt het tijd om terug te keren naar Serfaus en vandaar met de Sunliner en Waldbahn terug naar Fiss te zweven. Vandaag was het een rust-dag, morgen gaan we er weer al wandelend tegenaan.

Dag 4

Vandaag begint de dag met een beeld zoals je het meestal in de reisbrochures of op postkaarten ziet. Helderblauwe hemel en stralende zon. Het mindere weer ligt nu helemaal achter ons. Niet dat we veel te klagen hebben. Want op de zondag na, is het tot nu toe al elke dag prima wandelweer geweest.

We hebben zo een aantal vast gewoontes als we op vakantie gaan in de bergen. Eentje daarvan is naar Obladis wandelen om daar een ijsje te gaan eten. Vandaag is het de perfecte dag om dat te doen. Omdat de wandelwegen hier heel goed bewegwijzerd zijn, en we de streek nu stilletjesaan wel een beetje kennen, hoeven we niet op voorhand nog een route te plannen op de gps. We geraken er zo ook wel. Onze eerste halte is de Wolfsee. Dat is net zoals de Högsee in Serfaus een kunstmatig meer dat dient als watervoorraad voor de besneeuwingsinstallaties van de skipistes. Net zoals in Serfaus heeft men er ook hier voor gekozen om het geheel een beetje attraktiever aan te kleden. Wij beperken ons vandaag tot het voorbijlopen van de Wolfsee.

Onze wandeling gaat verder tussen de alpenweides. De boeren zijn al druk bezig met het hooi te maaien. Ze profiteren net als wij van het mooie weer, maar dan wel om verschillende redenen. De natuur is één en al bedrijvigheid, alles zoemt en vliegt in het rond.

De zon begint al flink te branden, al een geluk dat we ons goed ingesmeerd hebben tegen zonnebrand, want anders zou het vanavond wel eens pijnlijk kunnen worden. Het valt ons ook op dat er heel weinig mensen aan het wandelen zijn. Zou dat komen doordat het hoogseizoen nog niet begonnen is ? Of zijn wij de enigen die naar Obladis willen stappen ? Het is misschien wat bergop wandelen, maar heel zwaar kan je deze wandeling moeilijk noemen. De uitzichten die je onderweg hebt zijn echt wel meer dan de moeite waard.

Na een dikke 5 kilometer wandelen komen we aan in Obladis, bij het café Obladis. Daar komen we al bijna sinds het eerste jaar dat we in deze streek op vakantie komen langs om ijs te eten. Ze hebben hier namelijk heerlijk zelfgemaakt ijs. Daar maak je met plezier een omweg voor als je hier in de buurt aan het wandelen bent.

Daarna is het tijd om verder te gaan, richting Ladis. Dat kan langs verschillende wegen, maar we kiezen voor de Wasserwanderweg. Dat is een themawandeling die het water als thema heeft. We lopen de wandeling wel in de omgekeerde richting, want normaal gezien vertrekt de wandeling beneden in Ladis.

Na een mooie afdaling door het bos, naast het kabbelende beekje komen we aan de rand van Ladis. We zitten nog een tiental meter boven het dorp, waardoor we een prachtig zicht hebben.

Ladis is het kleinste dorpje van het trio Serfaus-Fiss-Ladis. Het is ook het minst toeristisch uitgebouwd. Uiteraard vind je hier ook hotels en appartementen, maar het is hier niet zo intensief als in de twee andere dorpen. De Sonnenbahn is de enige kabelbaan die ze hier hebben, en dat is tegelijkertijd ook de verbinding tussen Fiss en Ladis voor hen die zich niet met de auto verplaatsen.
Een we op de begane grond staan in Ladis, begeven we ons naar de Sonnenbahn om langs die weg terug naar Fiss te zweven.

Dag 5

Wie ons een beetje kent, die weet dat we gek zijn van fotografie en video, en dat we ook graag speciale snufjes gebruiken om onze vakanties te documenteren. Vandaag gaan we ons nog een helemaal laten gaan op dat vlak. Gisteren was een wandeldag, dus is vandaag een fotodag. Zo wisselen wij iedere keer af. ’s Ochtends na het ontbijt vertrekt Patrick met een rugzak vol “gerief” naar de Schonjoch. Het is de bedoeling om hier een paar gigapixel foto’s te maken.

Een gigapixel foto is eigenlijk niks anders dan heel veel foto’s die samengevoegd worden om één geheel te vormen. Je krijgt dan een foto waar je bijna tot in het oneindige kan op inzoomen zonder dat het beeld wazig wordt. De beste resultaten bereik je op wolkenloze dagen. Want wolken zorgen voor ongewenste schaduwen in de uiteindelijke foto. Daarom is Patrick dus vroeg naar boven gegaan, omdat er dan nog weinig bewolking was. De rest van de bende komt een uurtje later boven aan, uiteraard ook voorzien van een fototoestel. Tegen dan waren de 230 foto’s voor de eerste gigapixelfoto net genomen. En het resultaat ervan kan je hier bekijken : http://www.gigapan.com/gigapans/200364
Voor het beste resultaat maximaliseer je best de foto op het scherm, en dan kan je vervolgens ook heel ver inzoomen op de foto.
Wie goed zoekt vindt zelfs de Zammer Lochputz in Zams, en het bergstation van de Venetbahn.
Omdat het al serieus warm begint te worden gaan we eerst iets drinken op het terras van het bergdiamant restaurant.
Vandaag zijn er niet alleen wandelaars boven op de berg, maar ook parasailers, waarvan er sommigen aan het terras voorbijvliegen.

Vervolgens splitsen we weer op. Carine en de Vossen gaan wat foto’s maken van de omgeving, Patrick begeeft zich naar de zuidkant van de berg om daar ook een gigapixel-foto te proberen te maken. Van deze kant heb je een prachtig zicht over Fiss en Serfaus. Het eindresultaat, na het nemen van 240 foto’s, kan je hier zien : http://www.gigapan.com/gigapans/200375
Daarna was het tijd om terug naar het dorp af te dalen, het is al middag en de innerlijke mens moet gesterkt worden.
Dat doen we met een pompoensoep a-la-Carine.

Na de middagpauze gaan we terug op stap. We zijn namelijk nog niet op Lazid geweest in Serfaus. Dus daar gaan we nu een mouw aan passen. Het traject is zoals de vorige keren dat we naar Serfaus gegaan en gezweefd zijn. Waldbahn en Sunliner, en daarna nemen we de Komperdellbahn richting Kölnerhaus en zo verder omhoog tot boven op de Lazid.

Boven op de Lazid hadden we grote dorst, maar een Grosses Bier en een grote fles water hebben dat probleem ogenblikkelijk verholpen.

En dan is het weer tijd om te fotograferen, want het is uiteindelijk fotodag vandaag. Carine houdt zich bezig met fauna en flora.

En ondertussen houdt Patrick zich bezig met het maken van foto’s voor een timelapse-filmpje dat jullie zeker later nog te zien gaan krijgen.

De tijd vliegt snel voorbij als je aan het fotograferen bent. Het is al bijna 4 uur, hoog tijd om terug naar Serfaus af te dalen.
We keren deze keer niet met de Sunliner en Waldbahn terug naar Fiss, maar besluiten om te voet door Serfaus te gaan. Het is van in 2014 geleden dat we hier nog eens geweest zijn. We zijn benieuwd of er veel veranderd is sindsdien.

Er zijn een aantal hotels bijgekomen, en een paar anderen zijn van uiterlijk veranderd, maar al bij al valt het nog mee.
De grootste blikvanger zijn de werken aan de Dorfbahn, de mini-metro van Serfaus. Die krijgt een complete make-over, met nieuwe stations, en nieuwe wagons. Dat project loopt gespreid over 3 jaren. In het voorjaar van 2019 zou het helemaal klaar moeten zijn.
Na het avondeten trekken we er terug op uit, deze keer naar Wolfsee.

Pootjebaden in het frisse water van de Wolfsee kan deugd doen :)

En daarmee zit onze 5de dag in FIss er weeral op. Morgen gaan we weer aktief wezen, en gaan we nog eens een wandeling doen.

Dag 6

Na onze foto-dag van gisteren is het tijd om vandaag nog eens aktief te wezen. We trekken naar de Lazid in Serfaus om vanaf daar via wandelweg 712 terug af te dalen naar de Komperdell.

Na een laatste sanitaire stop in het Lassida restaurant beginnen we er aan. De wandeling is grotendeels in dalende lijn. Maar het wandelpad ligt er redelijke geaccidenteerd bij, waardoor het afdalen niet zo snel gaat en veel energie vergt.

In de verte zien we het bruggetje dat het doel van onze wandeling is. Maar zoals dat vaak in de bergen het geval is, is de afstand bedrieglijk en zijn we nog wel even onderweg voor we aan ons doel aankomen

Na een dik uurtje afdalen komen we aan bij het bruggetje over het bergbeekje. Hier pauzeren we om onze boterhammen op te eten en te genieten van het prachtige uitzicht.

Na onze pauze gaat het verder richting Komperdell, waar we ons in het Kölnerhaus op een verfrissing trakteren.

En daarna keren we terug naar Fiss, maar niet voor lang, want vanavond is het in Serfaus de lange nacht, een soort van avondmarkt met allerlei animaties en optreden, en daar gaan we ook nog naartoe.
Het eerste wat we gaan doen is gaan eten, want dat hadden we nog niet gedaan. Bij Restaurant Dilano was het heel rustig als we er voorbij gelopen kwamen, dus zijn we daar maar binnengestapt.

Na een lekkere pizza Serfaus, of spaghetti Bolognaise gaan we eens rondkijken op de lange nacht. Overal is er livemuziek te horen, en heerlijke geuren hangen in het dorp.

We lopen ook nog een ouwe bekende tegen het lijf….

Suwi, de sommelier van het Post Hotel, tevens ook de beste sommelier van Oostenrijk.En daarmee zit onze voorlaatste dag er weer op. Wat we morgen gaan doen staat nog niet helemaal vast, maar dat zien we morgen dan wel weer !

Dag 7

Als je in een appartement logeert, dan heb je meestal geen zwembad ter beschikking. Dat is zowat het enige echte nadeel van op vakantie gaan in een apartement. Maar daar hebben we vandaag een mouw aan gepast. We zijn vandaag naar de Aqua-dome in het ötztal geweest. Het is zeker niet de eerste keer dat we hier komen. Meestal gaan we er naartoe als het eens een dagje wat minder mooi weer is, maar dat is deze keer niet het geval. Je zou trouwens verwachten dat met het mooie weer dat er deze week heerst het zwembad helemaal vol zit, maar niks is minder waar. Het is hier zeer rustig. Misschien heeft het ook iets te maken met het feit dat het kindergedeelte de hele zomer gesloten is wegens verbouwingen en vernieuwingen. Wij treuren er alvast niet hard om.

Het zwemwater van de Aqua-dome is zalig warm, op voorwaarde dat je in het juiste buitenbad stapt. Want er is een warm bad, en een iets minder warm bad. Het heeft ook iets, zo zwemmen met de prachtige bergwereld als achtergrond. We genieten er iedere keer opnieuw van.
Na een paar uurtjes zwemplezier is het tijd om terug te keren naar Fiss, met een tussenstop in de Spar-supermarkt in Prutz.
We moeten namelijk onze voorraad Oostenrijkse sausjes en andere lekkernijen terug aanvullen.

Nadat we de jaaromzet van de Spar een duwtje in de goeie richting gegeven hebben rijden we naar boven, naar Fiss. We hebben dit jaar onze auto maar 1 keer van stal gehaald om ergens naartoe te gaan. Alle andere dagen verplaatsten we ons te voet of per kabelbaan.
Na ons laatste avondmaal in Fiss trekt Carine er nog even op uit om nog wat foto’s te maken, en Patrick maakt nog wat timelapse-opnames. Kwestie van genoeg beeldmateriaal te hebben om onze vakantie te kunnen documenteren.

We hebben onze valiezen al terug ingeladen. Niet dat we het hier beu zijn, maar we rijden nog niet recht naar huis morgen. We maken morgen nog een tussenstop met overnachting in SInsheim in Duitsland. Wat we daar gaan doen… dat lees je (over)morgen wel…

Dag 8

Het is al weer zaterdag, dat wil zeggen dat we terug naar huis moeten na een fantastische week in Fiss, Serfaus en Ladis. We hebben echt een zalige vakantie gehad. En om ze in schoonheid af te sluiten, breien we er nog een extraatje aan.
Om acht uur vanochtend hebben we afscheid genomen van Judith, de “bazin” van ons appartement. We vertrekken goed op tijd, omdat we graag omstreeks twee uur in Sinsheim willen zijn. Dat wordt onze tussenstop voor onze reis naar huis.
Het eerste deel van onze terugreis leidt ons over de Arlnbergpas, waar er nog niet al te veel verkeer te bespeuren valt. Met uitzondering van een groep antieke-tractor-fanaten.

Gelukkig kunnen we deze heerschappen zonder al te veel moeite voorbijsteken.
Na ons ontbijt bij Rosenberger zetten we koers richting Duitsland. Van zodra we over de grens zijn verschijnen er onheilspellende berichten op onze gps. We zouden 4 uur vertraging oplopen als we via de A7 naar Ulm zouden rijden. Dus nemen we maar de omleidingsroute die onze gps ons voorstelt. En die weg leidt ons door mooie dorpjes en landschappen.

Met uitzondering van een min of meer traditionele file ter hoogte van A81 in Stuttgart gaat het vlotjes richting Sinsheim.
Omstreeks half drie komen we aan bij Hotel Sinsheim. Dat hotel hebben niet zomaar gekozen, het ligt namelijk vlak naast het Techniekmuseum van SInsheim, een museum dat we al heel lang op ons to-do lijstje staan hadden.

Na een snelle check-in trekken we meteen naar het museum, dat is open tot 19 uur, dat zou moeten volstaan voor ons.

Het techniekmuseum is een aanrader voor iederen die een beetje interesse in techniek heeft.
Je vindt er alles van aiutos tot vliegtuigen, maar evenzeer een collectie kettingzagen of naaimachines.
Sommige cpllectiestukken zijn op zeer spectaculaire wijze tentoongesteld en ook van binnen te bezichtigen.
Zo kan je bijvoorbeeld een kijkje nemen in een echte Concorde, maar ook in de russische tegenhanger ervan.

Ook binnen in de tentoonstellingshallen zijn er heel interessante dingen te zien.

Je vindt hier ook een aantal draaiorgels van Vlaamse makelij, van de firma’s Decap en Mortier. Van die laatste hebben ze hier het grootste exemplaar ter wereld in huis,. Je kan de draaiorgels zelfs laten spelen als je dat wil.

Na ons bezoek aan het techniekmiuseum is het hoog tijd om wat te eten, en toevalligerwijs is er toch wel een Burger King vlak naast ons hotel. En op die manier is er weer een traditie die in stand gehouden wordt.