Dag 1

Vorig jaar hadden we deelgenomen aan een wedstrijd van de Wandelkrant (www.wandelkrant.be) en tot onze grote verbazing waren we ook nog bij de winnaars. We hadden een midweek in de Eifel gewonnen, aangeboden door appartementen Castelferien ! En daardoor zitten we nu dus voor een weekje in een prachtig appartement, midden in de prachtige vulkaaneifel.
Castelferien is gelegen in Echtershausen, vlakbij Biersdorf am See, en in de nabijheid van Bitburg. Voor ons niet meteen onbekend gebied, we hebben zelfs al eens een nachtje overnacht in Biersdorf am See. Maar deze streek is zo mooi dat terugkomen zeker geen probleem was.
Omstreeks 11 uur zijn we vertrokken vanuit Mechelen. Van bij ons uit is het zo’n 250 kilometers rijden tot in Echtershausen. Met een kleine tussenstop om de auto en ook de inwendige mens bij te tanken er bij komen we omstreeks half 3 aan ons appartement aan.

Omdat we nog wat te vroeg zijn, besluiten we om effe de benen te strekken en eens rond te kijken in de buurt. Echtershausen is een klein dorpje met ongeveer 130 inwoners. Dat is niet veel, het is hier dan ook heel rustig.

Iets na drie uur zijn we terug aan het appartement en kunnen we onze bagage binnenbrengen. Wie ons een beetje kent weet dat onze bagage uit de helft “gewone” bagage bestaat, en de andere helft zijn foto en videomateriaal om onze belevenissen te documenteren.
De eerste indruk die ons appartement achterlaat is meteen een hele goeie. Het appartement is werkelijk tip-top in orde, het is ruim en fris, en alles is er aanwezig. Ook zijn er voldoende stopcontacten, iets waar wij ons wel eens aan durven te storen als dat niet het geval is.

Na het uitpakken stappen we nog snel in de auto om nog wat inkopen te gaan doen in de Lidl in Bitburg.
In de kleine dorpjes hier in de Eifel vind je niet altijd een winkel, laat staan een klein warenhuis. Maar Bitburg is amper een 15 kilometer van hier verwijderd, dus is het niet het eind van de wereld om daar snel te gaan winkelen. We sluiten de dag avond met een lekker avondmaal. Morgen trekken we er op uit. Waarheen ? Dat weten we nog niet, dat is bij ons vaak een last-minute beslissing. Dat maakt het net zo plezant…

Dag 2

Na een deugdoende nachtrust (de bedden hier in appartement Castelferien zijn zalig) en een stevig ontbijt is het tijd om onze wandelschoenen aan te trekken voor een eerste verkenning van de omgeving rond Echterhausen. Tijdens ons ontbijt is het buiten nog aan het regenen, maar het ziet er naar uit dat het niet lang meer zal duren voor dat het ophoudt. En daarbij, het is nooit te slecht weer om te wandelen, het is gewoon kwestie van je goed te kleden ! We hadden gisteren tijdens onze korte verkenning wegwijzers gezien die verschillende wandelbestemmingen aangeven. Daar gaan we vandaag een wandeling van proberen. In tegenstelling tot wat we meestal doen, hebben we deze keer onze wandeling niet voorbereid op de GPS. We gaan dus nog eens lekker klassiek wegwijzers volgen, we zien wel waar we uitkomen. Vanaf ons appartement volgen we de Hauptstrasse verder omhoog, daar begint onze wandeling.

Het eerste stuk van de wandeling is een afdaling tot aan de oever van het riviertje de Prüm. Dat komt uit in de Bitburger Stausee, een beetje verderop in Biersdorf am See. De Prüm kronkelt hier door het landschap, een beetje zoals de Semois dat bij ons in België doet. Heel veel bomen hier hebben een dik laagje mos op zich. Daar zal de vochtige omgeving waarschijnlijk wel iets mee te maken hebben. Onderweg komen we ook nog een vervallen huisje tegen, waar de natuur langzaam maar zeker terug de overhand aan het krijgen is.

Na een tijdje naast de Prüm gewandeld te hebben komen we aan een brug, waar we de rivier kunnen oversteken. Daarna gingen we even in de fout. In ons enthousiasme hadden we een wegwijzer over het hoofd gezien en kwamen we op een doodlopend stuk uit. Dan maar terugkeren en deze keer goed opletten. En ja hoor, er was nog een pad dat steil omhoog liep, en dat moesten we volgen.
Na een flinke klim (we moeten terug conditie beginnen opbouwen) staan we op ’t hoogste punt van onze wandeling. We komen nu ook onze eerste levende ziel tegen op onze wandeling. Een eenzame wandelaar met bijhorende hond. Verder zijn we ook nog een kikker en een slak tegengekomen, maar meer levende wezens hebben we eigenlijk niet gezien. Onze wandeling brengt ons nu bij Schloss Hamm, een middeleuws kasteel.

Eigenlijk is Schloss Hamm niet helemaal middeleuws meer. Dat zit zo. Het originele kasteel dateert van 1052, maar in op het einde van de tweede wereldoorlog werd het platgebrand door de SS. In 1960 werd het verwoeste deel opnieuw opgebouwd en is nu te boeken als locatie voor huwelijken, feesten en diens meer. Je kan er zelfs overnachten in één van de twee bijgebouwen, die trouwens nog wel origineel zijn.
Als wandelaar kan je over de binnenplaats van het kasteel wandelen.
Na ons bezoek aan het kasteel trekken we verder, terug richting Castelferien. Het is middag en we krijgen honger.

Na de middag stappen we in onze wagen en rijden we naar Losheim, dat is een klein dorpje aan de Belgische grens. Daar bevindt zich Ars Technica, een grote modelbouwwinkel. Je kan daar niet alleen treintjes en toebehoren kopen, maar je kan er ook een hele collectie treinbanen gaan bewonderen. De grootste van deze banen was toen ze pas gebouwd was de grootste van heel europa.  Ondertussen zijn er op andere plaatsen grotere banen gebouwd geworden, maar toch heeft deze baan nog zijn charmes.
Ars Technica bevindt zich in Duitsland in het oude douane kantoor, aan de overkant van de straat, in België bevindt zich een Delhaize. Das handig want we waren gisteren nog één en ander vergeten bij ons bezoek aan de Lidl in Bitburg.

We hebben weer wat inspiratie opgedaan voor onze treinbaan en wat extra spulletjes gekocht voor de aankleding ervan.
Morgen trekken we er weer op uit voor een wandeling, deze keer niet in Echtershausen, maar “ergens in de Eifel” 

Dag 3

Vandaag is het woensdag, maar in het duits klinkt dat veel mooier, namelijk “Mittwoch”. Mitten im Woche, midden in de week, een betere omschrijving kan je amper vinden.
Vandaag trekken we opnieuw onze wandelschoenen aan, deze keer voor een flinke wandeling in Irrel. Een klein dorpje, ten zuiden van Bitburg. In Irrel vind je prachtige zandsteenrotsen en kloven. één van die kloven is ook gekend onder de naam “Teufelsslucht”, nog niet zo’n gekke naam, als je weet dat de postcode van Irrel 54666 is  De Teufelsschlucht hebben we een paar jaar geleden al eens verkend. Nu maken we een rondwandeling die voor een stuk boven op de rotsen loopt en die eindigt aan de Irreler Wasserfälle.
Onze wandeling begint aan de parking van de watervallen. We volgen voor het grootste gedeelte de bestaande wandeling “Felsenweg 5”, maar we pas het traject hier en daar aan naar onze eigen wensen.

Het eerste deel van onze wandeling loopt tot aan aan de Katzenkop, waar zich het Westwall-museum bevindt. Dat is een gereconstrueerde bunker uit de Westwall-verdedigingsline. Na de tweede wereldoorlog was deze bunker door de Fransen opgeblazen. Maar eind jaren zeventig is de vrijwillige brandweer van Irrel begonnen met het herstellen en voor het publiek toegankelijk maken van de bunker.
Spijtig genoeg is de bunker in het winterseizoen niet te bezichten. Dus trekken we verder hogerop.

Na een korte maar stevige klim staan we bovenop de zandsteenrotsen die hier het landschap beheersen.
Dat levert spectaculaire beelden op. Van beneden was het al impressionant, van boven is het nog straffer.
Je moet natuurlijk wel zien waar je loopt, want op de meeste plaatsen is er geen afsluiting voorzien, en kan je een redelijk diepe val maken. Maar het pad is meer dan breed genoeg, dus geen reden tot paniek.

Na een dikke twee kilometer wandelen boven op de rotsen gaat onze wandeling verder het bos in. Volgens onze GSM kan Luxemburg ook niet veraf meer zijn, want we zitten al op het Luxemburgse net.
Het landschap varieert ook, dan weer ziten we in bos, dan weer lopen we tussen de velden. Vervelen doet het nooit. Veel mensen zijn we ook niet tegen gekomen, we telden twee manspersonen, twee vrouwspersonen, twee honden, een eekhoorn en paar spechten.

Het was een lange wandeling, maar ze was het waard. Op het einde van de wandeling kwamen we nog aan de Irreler Wasserfälle. Stel u daarbij geen waterval voor zoals die van Coo, maar eerder een serieuze stroomversnelling. Maar ze is zeker de moeite om eens te gaan bekijken. Na ons bezoek aan de waterval zit onze wandeling er op, bijna 20 kilometer hebben we op onze teller. Dat kan tellen, en dat voelen we ook aan onze spieren. Maar ja, we zijn niet naar hier gekomen om de hele dag op ons gat te zitten.