En zo komt het dat wij op een zaterdagnamiddag in Eindhoven het vliegtuig met bestemming Allicante nemen.
Allicante is trouwens niet onze eindbestemming. Vanaf de luchthaven moeten we nog een dikke twee uur autorijden voordat we op onze bestemming aankomen. We vliegen met TransAvia, volgens kenners is dat de Hollandse RyanAir. We hadden al wat ervaring met de goedkope Ierse maatschappij en waren dus heel benieuwd om te weten of zo veel zaken gemeen hadden. Dat bleek al bij al heel goed mee te vallen. Het vliegpersoneel spreekt Nederlands, en ook de captain is verstaanbaar als hij zijn passagiers toespreekt.
Voor de rest moeten we twee uur in de ijzeren vogel zitten voor we voet aan grond kunnen zetten in Allicante.

Zo rond acht uur in de avond landen we in Allicante. Eerste vaststelling : het is hier warm, en airco hebben ze hier blijkbaar ook niet in de luchthaven.
Tweede vaststelling : het is een verdomd grote luchthaven, je bent een tijdje onderweg voordat je je bagage van de band kan halen.
Gelukkig voor ons staat onze taxi, onder de vorm van tante Annie en nonkel Ronny op ons te wachten aan de uitgang van het luchthavengebouw.
Rest er ons enkel nog een ritje van twee uur met de auto tot in Limaria, onze eindbestemming. Als we daar aankomen is het al donker, dus veel van de omgeving zien we niet. Dat zal de verrassing voor morgen zijn.

Dag 2

We hebben goed geslapen. Dat reizen, ook al moet je zelf niks doen, kruipt toch altijd in de kleren. Als we opstaan staat de ontbijttafel al klaar, met niks dan gezonde dingen. Behalve dan de chocolade, maar dat is een vaste waarde aan tafel bij mijn tante.
We staan er ook helemaal niet weigerachtig tegenover. Het is de bedoeling om na ’t ontbijt een kleine verkenning van Limaria te doen. Kwestie dat we toch een beetje weten waar we uithangen.

De zon is deze ochtend al prominent aanwezig. Da’s hier blijkbaar niet zo uitzonderlijk. Regen is daarentegen iets meer uitzonderlijk. De laatste keer dat het hier geregend heeft was met Pasen, en toen was het al een jaar geleden. Dit is niet de streek waar je rijk gaat worden met een paraplu-winkel.
Na het lekkere ontbijt trekken we onze wandelschoenen aan en gaan onder begeleiding van tante Annie en nonkel Ronny eens rondkijken in Limaria.
Limaria is trouwens een klein gehuchtje, gelegen nabij het dorpje Arboleas, dat op zijn beurt dan weer gelegen is in de provincie Almeria, in de regio Andalusië. Als je in Arboleas van de snelweg afrijdt dan is het de eerste afrit op het ronde punt, dan na 200 meter naar rechts, en dan altijd maar rechtdoor, de bergen in.
Kwestie van u al een beetje in de juiste richting te sturen…
Limaria is een gehucht waar een heel groot deel van de bewoners uit inwijkelingen bestaat. Je vindt er veel Belgen en Engelsen, en ook een paar verdwaalde Nederlanders. De kans dat je die laatste groep nergens tegenkomt is trouwens bijzonder klein te noemen.

Het is hier blijkbaar ook de gewoonte dat de huizen hier een naam dragen. Het huis waarin wij verblijven heeft als naam “Casa Enamora” meegekregen, wat vrij vertaald iets betekend als huis van de liefde. 
Als je de twee fijne mensen kent die er wonen, dan kan je onmogelijk zeggen dat dat niet klopt.
Omdat nonkel Ronny ten gevolge van een arbeidsongeval in de jaren tachtig in een rolstoel zit, zoeken we geen smalle wandelpaadjes op. Wie denkt dat we nu gewoon maar op een vlak asfaltbaantje gaan wandelen, die heeft het ook mis. 
Nonkel Ronny draait zijn hand niet om voor geaccidenteerd terrein. Er zijn mountainbikers die al voor minder zijn terug gedraaid. Maar hij kan gerust een echte rolstoelatleet genoemd worden.

De omgeving is hier wel anders dan wat we gewend zijn van de andere landen waar we al verbleven hebben. Echte bossen vind je hier niet, en ook beekjes of riviertjes kom je hier niet tegen. We staan er eigenlijk van verwonderd dat hier toch nog zoveel planten groeien, zeker als je weet hoe weinig het hier regent. Maar het is hier zeker niet lelijk of onaangenaam. 

Onze tante en nonkel geven ons een mooie rondleiding in Limaria, met heel veel interessante weetjes. Zo kan je bijvoorbeeld aan de schoorsteen van een huis zien welke aannemer het gebouwd heeft.
Ze hebben hier ook een plaatselijke boer Charel. Maar in tegenstelling tot zijn collega in Vlaanderen leeft dit exemplaar nog en heeft hij een vrouw, en ook kiekens…

Na de rondwandeling is het tijd om ons zwempak aan te trekken. De zon is al flink haar best aan het doen, en het zwembad zorgt voor een deugddoende verkoeling.

Dag 3

Er zijn zo van die dingen waaraan je heel snel gewend geraakt. Bijvoorbeeld een ontbijttafel die klaar staat als je wakker wordt. We hebben het geluk dat we dat hier in Limaria elke ochtend mogen meemaken. Vandaag gaan we een wandeling in de bergen  doen onder begeleiding van tante Annie.

We rijden een klein stukje met de auto tot aan het vertrekpunt van onze wandeling. Zo moeten we straks niet heel de weg te voet terug naar huis lopen.
Het wordt dus een bergwandeling, maar niet zoals wij die gewend zijn. Geen kabbelende beekjes, geen koeien die staan te grazen in de weide en vooral, veeeeeel warmer dan we gewend zijn. Maar de omgeving is wel mooi, je waant je met momenten ergens in Amerika of Mexico.

Het heeft wel iets, zo ergens wandelen waar je nog nooit van zen leven geweest bent en niet weet waar je ergens gaat uitkomen. Nog leuker wordt het als blijkt dat tante Annie nu net tot die tak van de familie behoort die absoluut geen orientatievermogen heeft. Met andere woorden : we zien wel waar we uitkomen.
We wandelen tot aan de snelweg in Arboleas. Vandaar gaat het in theorie gewoon verder in de richting van Limaria. Tot zover de theorie, want de praktijk leert ons dat er zich tussen het punt waar we ons bevinden, en het punt waar we naartoe moeten enkele flinke bergen/heuvels liggen, en dat er ook in heinde en verre geen paden te bespeuren zijn.
Dus draaien we 180 graden om en gaan we terug in de richting van waar we gekomen zijn. Dat is trouwens helemaal niet zo negatief als hoe het overkomt, want je zit de omgeving vanuit een andere hoek, en die is best aangenaam.

Moe, en vooral heel uitgedroogd komen we terug bij de auto aan. Al een geluk dat we het laatste stuk tot aan de Casa Enamora niet meer te voet moeten doen, want dat hadden we niet overleefd.
In de casa staat er een goedgevulde ijskast, vol met alle mogelijke koude vloeistoffen en het zwembad is nu ook zeer uitnodigend geworden….

Dag 4

Na onze inspanningen van gisteren doen we het vandaag een pak rustiger aan. We gaan Limaria een keertje van uit de lucht bekijken. We hebben namelijk onze drone ook bij in onze valies gestoken, en de omstandigheden zijn hier vrijwel optimaal om te vliegen.
Heinde en ver is nergens een luchthaven te bespeuren. Er is hier heel de dag niks vliegends te zien, zelfs geen helikopters. Het is hier alleen soms een beetje winderig, maar daar kan onze drone wel tegen.
We rijden met de auto naar het startpunt van onze wandeling van gisteren, daar was er een mooie plek om de drone op te laten. Als we daar aangekomen zijn doen we de nodige (veiligheids) controles en hop, we kunnen opstijgen.

Na een laatste controle, laag bij de grond, mag de drone de hoogte in om foto’s en videobeelden te maken van de omgeving. In theorie kan de drone gemakkelijk 5 a 7 kilometers ver vliegen, maar we nemen toch liever het zekere voor het onzekere en proberen op oog-afstand te blijven. 
Dat op zich is ook al niet zo eenvoudig, want voor je ’t weet verlies je de drone uit het oog. Gelukkig kan je hem automatisch laten terugkeren, en je kan ook het live camerabeeld zien, zodat je toch ongeveer weet waar hij uithangt…

Terwijl Patrick foto’s maakt vanuit de lucht, houdt Carine zich iets lager bij de grond met hetzelfde bezig.

Uiteraard hebben een ook een korte video gemaakt van onze luchtopnames. Die kan je hieronder zien …

Dag 5

Vandaag gaan we Limaria achter ons laten en een beetje rondrijden als passagiers bij tante Annie en nonkel Ronny. Onze eerste bestemming is het plaatsje Playas de Vera, wat zoals de naam al doet vermoeden gelegen is aan de middellandse zee.
Geen paniek, we gaan niet (zonne)baden, gewoon eens naar de zee gaan zien, meer moet dat niet zijn. Onderweg naar Vera komen we ook nog aan opmerkelijke woningen voorbij. Die zijn deels in de rotswanden gebouwd. Dat scheelt natuurlijk een hoop bakstenen, en in de zomer zal dat wel frisser zijn dan een gewone woning.

Na een ritje van een dik uur komen we aan de zee aan. En dat aankomen aan zee mag je letterlijk nemen. Je kan als het ware met de auto tot in de zee rijden. De parking ligt op een paar meter van het strand. Dat is ook niet echt een probleem, want de middellandse zee kent geen eb en vloed zoals onze Noordzee. Nu we hier dan toch zijn besluiten we om een korte wandeling te doen naast het strand. Het is wel belangrijk dat we de juiste richting uitgaan. Want als je de verkeerde kant uitstapt kom je op een naaktstrand terecht.

En laat ons nu net ons adamskostuum toch wel niet bijhebben zeker ? 

We hebben onze drone ook in onze rugzak zitten. Het is hier heel rustig op het strand, dus profiteren we van de gelegenheid om hier ook wat rond te vliegen.

Na onze strandwandeling is het tijd om de innerlijke mens een beetje te versterken. Dat doen we met de onvermijdelijke tapas uiteraard. 
Je kan hier wel voor belachelijk weinig geld gaan eten. 
Daarna stappen we terug in de auto en rijden we naar een volgende bestemming. We rijden naar het westen, naar Zujar, naar de Embaise del Negratin, een heel groot stuwmeer dat gekend is om zijn opvallende waterkleur.

Ook hier halen we de drone weer tevoorschijn. We komen niet alle dagen op plaatsen waar je ongestoord kan vliegen en waar er ook nog iets interessants te zien is. Deze regio is ook beduidend groener dan de omgeving van Limaria, ze hebben hier zelfs bossen !

En dan is het weer tijd om terug te keren naar Limaria, daar wacht ons een verfrissend zwembad !

Dag 6

Vandaag is het al onze laatste dag in Limaria, de tijd is voorbij gevlogen. We gaan vandaag alleen op stap. Van tante Annie krijgen we de sleutel van de auto en een tip voor een mooie bestemming, en weg zijn we !

We rijden in de richting van de middellandse zee, naar Bolnuevo. Daar kan je indrukwekkende erosies gaan bewonderen.
Dat zijn indrukwekkende zandsteenformaties die gedurende duizenden jaren gevormd werden door wind en water.
Na een dik uurtje rijden staan we op de parking, vlakbij de erosies. En ja, ze zijn echt wel indrukwekkend. 

Uiteraard zijn we ook eens aan de achterkant van de erosies, en er bovenop gaan kijken om er zeker van zijn dat het wel allemaal echt is.

Stel je voor dat het gewoon decors zouden zijn. Het bleek echter niet het geval te zijn.

Nadat we terug afgedaald zijn van de erosies besluiten we om eerst de innerlijke mens een beetje te gaan versterken. 
Een frisse cola/mojito en tapas kunnen er altijd in !

Nu we toch aan de zee zijn gaan we ook maar eens over ’t strand lopen. Niet echt onze natuurlijke biotoop, maar het levert ook altijd mooie foto’s op.

De temperatuur begint ondertussen serieus de hoogte in te gaan. We zoeken dan ook snel de verkoeling van de airco van de auto op en rijden op ’t gemak terug naar Limaria.
Onderweg maken we nog wel een tussenstop aan één van de tientallen droogstaande rambla’s die je hier in deze streek aantreft. Ooit heeft daar water gestroomd, maar al tientallen jaren is er geen druppel te bespeuren.
We besluiten dat dit wel een mooie plek is om onze drone nog eens op te laten om wat beeldjes vanuit de lucht te schieten.

Daarna is het tijd om stilletjes aan terug naar onze tijdelijke thuis te rijden. Daar wacht ons het avondeten en dan is het tijd om koffers te pakken.
Morgen vliegen we samen met tante Annie en nonkel Ronny terug naar huis. We moeten morgen ook heel vroeg opstaan, dus vanavond vroeg in bed. 
Zo komt er een einde aan een heel leuk verblijf in Spanje. Uit eigen beweging zouden we hier waarschijnlijk nooit naartoe gekomen zijn, want we zijn nu eenmaal eerder liefhebbers van de alpen en koudere streken.
Maar toch hebben we ons hier heel goed geamuseerd, niet in het minst dankzij onze gastvrouw en gastheer ! Als jullie ooit nog eens een probleempje met jullie internet hebben, dan komen we dat graag voor jullie ter plekke verhelpen !