Dag 7 : Terug naar Vik

We gaan snel ontbijten en pakken dan onze koffers om weer verder te rijden. Terug naar Vik, waar we een paar dagen geleden al eens gelogeerd hebben. Deze keer gaan we verblijven in een guest-house, zo'n 25 kilomter voorbij Vik in de richting van Reykjavik. Uiteraard gaan we daar niet in 1 ruk naar toe rijden. Maar voor we vertrekken gaan we eerst nog tanken. De tankstations zijn hier niet zo dik gezaaid zoals bij ons in België. En het laatste wat je hier wil meemaken is onderweg zonder bezine te vallen.
Na het tanken hebben we al meteen onze eerste stop. We zitten hier namelijk vlakbij de Skaftafell-gletsjer, dat is een aftakking van de grootste gletsjer van IJsland, de Vatnajokull.
We zijn er gisteren al naar toe gewandeld vanaf het hotel, maar een paar kilomoter verder is er een grote parking naast de weg, vanwaar je naar de gletsjer kan wandelen.

Na ons kort bezoek aan de gletsjer rijden we verder. Weer een paar kilometer zien we een parking met iets wat op een soort van kunstwerk lijkt. Van ver gezien lijkt het wel een vliegtuig. Van naderbij bekeken zijn het twee reusachtige stalen balken die compleet verbogen zijn. Het blijken delen te zijn van een brug die hier in november 1996 is weg gespoeld. Door een uitbarsting van de Grimsvötn vulkaan is er enorme hoeveelheid sneeuw en ijs dat boven op de vulkaan lag gesmolten. Dat veroorzaakte een vloedgolf die ook heel veel ijsblokken bevatte. Die vernielden hier een brug. De IJslanders hebben hier uit geleerd dat hoge bruggen in feite zeer kwetsbaar zijn. Daarom hebben ze een nieuwe weg aangelegd met lage bruggen, want die zijn beter bestand tegen dit soort rampen. Langs de weg zie je nog altijd een aantal ongebruikte hoge bruggen staan. Ze hebben ze nooit afgebroken, misschien dat ze ooit nog voor iets anders kunnen dienen.

Als je foto's op de infopanelen op de parking bekijkt, dan besef je pas wat een enorme kracht die vloedgolven hier kunnen hebben.
We zijn weer wat slimmer geworden en zetten onze rit naar Vik verder.
Aan de Fossálar waterval houden we weer halt, Dit is een kleine maar zeer fotogenieke waterval vlak naast de weg.

We hebben geen echte research gedaan voor deze rit. Iedere keer wanneer we een bordje zien dat naar interessante plek verwijst, dan verlaten we de hoofdweg en rijden we er naartoe. Zo komen we een wegwijzer tegen die naar de Fjaðrárgljúfur wijst. Dat is een kleine kloof die zo'n twee kilometer lang en 100 meter hoog is. We gaan de kloof niet bewandelen, maar beperken ons tot de uitgang, waar we mooie foto's kunnen maken.

Je kan duidelijk merken dat het weer in zomer-stand staat. Niemand loopt nog met dikke jassen en mutsen. 
En wij rijden weer verder, we rijden door Vik en rijden door tot aan de parking in Sólheimasandur. Vandaar kan je naar het strand wandelen waar er het wrak van een Amerikaanse DC3 ligt die hier in 1973 neerstortte. Er zijn al wel wat onderdelen van het vliegtuig verdwenen, maar de romp ligt er nog steeds en is een echte attractie, vooral nadat ene Justin Bieber er een videoclipje heeft opgenomen.
Vanaf de parking tot aan het strand is het minstens 3 kwartier stappen. Maar voor minder sportieve medemensen (zoals wij) is er ook een 4x4 bus die je tegen betaling heen en weer voert. Aangezien we niet vies zijn van het motto "liever lui dan moe", rijden we met de bus naar het wrak.

Je moet hier een beetje geluk hebben, want het kan hier erg druk zijn met idioten die boven op het wrak gaan staan. Wij hadden geluk, toen we er aan kwamen vertrok er net zo'n bende terug richting parking.
Na een half uurtje rondhangen aan het wrak keren we met onze bus terug naar de parking. We gaan nu eerst inchecken in onze guest-house. 
Daarna rijden we terug naar het centrum van Vik, daar hebben een afspraak bij de Lava-show om 19 uur.
Omdat we nog ruimschoots tijd overhebben, en we ook een hongertje beginnen te kweken, gaan we eerste een pizza eten bij de Black Crust Pizza. 
De naam van de zaak doet het ergste vermoeden, maar het is gelukkig maar een naam. De pizza's waren heerlijk.

En dan is het tijd om een beetje verder naar de enige Lava-show ter wereld te gaan kijken. Als je gestolde lava hard genoeg opwarmt, dan wordt deze terug vloeibaar en is het weer echte lava. Dat principe hebben ze hier in Vik uitgewerkt op een manier dat je als bezoeker de gloeiende lava van zeer dichtbij kan ervaren. Je krijgt een zeer boeiende uitleg van een zeer bevlogen host over alles wat met vulkanen en lava te maken heeft. 
En dan laat men lava in het zaaltje waar we zitten binnenstromen. Je voelt meteen de hitte in je gezicht. Deze show is echt een aanrader, want je komt er op een klein uurtje tijd meer over vulkanen te weten dan dat je je ooit kon voorstellen.

Na de show blijven we nog even zitten, want we krijgen ook nog een rondleiding achter de schermen, waar we kunnen zien hoe de lava "gemaakt" wordt.
Als kers op de taart krijgen we ook nog een paar stukjes gestolde lava mee van tijdens onze show.
Het grappigste komt nog op het einde. Als we in de lava-shop staan horen we onze host plots nederlands praten. Hij blijkt een nederlander te zijn. 
We vonden al dat hij Engels sprak met een raar accentje, maar dat doen heel IJslanders hier.

Na de lava-show is onze dag nog altijd niet voorbij. Bij het terugrijden naar onze guest-house maken we nog een ommetje langs de beroemde Black Beach in Reynisfjara. Dat strand komt blijkbaar ook voor in de serie Game of thrones, en ook al hebben we nog nooit 1 aflevering van de serie gezien, kunnen we heel goed begrijpen waarom er hier gefilmd werd. Het is er buitenaards mooi. Je moet wel goed oppassen voor de golven van de oceaan.
Men spreekt hier van sneaker-waves. Dat zijn golven die plots uit het niets kunnen verschijnen en veel verder dan normaal over het strand gaan. Waarbij je het risico loopt om meegesleurd te worden in de oceaan.  Gelukkig voor ons is er tijdens ons bezoek aan het strand niks gebeurd.